NIEUWSBRIEF
'MGR. SCHRAVEN EN GEZELLEN'
jaargang 10 nummer 55, nr. 1 2018
Uitgave van de 'Mgr. Schraven Stichting'

terug naar inhoudsopgave

terugblikken op de Chinareis 2017

Bijdrage 1 Luc Vos

‘Als voormalig inwoner van Schakkebroek (B), het geboortedorp van de Heilige zuster Maria Amandina, en als neef van pater Jozef Vos, missionaris in China en daar gestorven in 1952, was ik bijzonder aangetrokken door de rondreis die in oktober 2017 georganiseerd werd in het spoor van de Heilige Amandina, Mgr Schraven en – voor mij en mijn broer – in het spoor van de reizen die onze nonkel pater daar gemaakt heeft. Het voelde zeer bijzonder om in Beijing, Shanghai en Datong te staan op de plaatsen waar mijn nonkel - die ik enkel gekend heb via de brieven die hij in die tijd naar zijn moeder stuurde en de reisverhalen die in de jaren veertig bijzonder vlot uit zijn pen gerold zijn – bijna zeventig jaar geleden rondgelopen heeft. Om de beelden van de foto’s die hij toen genomen heeft nu in het echt te zien, heeft me meer geraakt dan ik kon vermoeden. Het voelde goed, een stukje thuiskomen, een stukje herleven wat hij toen beleefd heeft en een stukje eer doen aan de man die veel gedaan heeft in het China van de jaren veertig, maar er nooit zelf heeft van kunnen genieten. Het voelde alsof hij er nog ergens rondliep.

Ook het zien van de plaats waar de Heilige Amandina geleefd en gewerkt heeft, waar ze gestorven is, een heilige waar iedereen in ons dorp mee opgegroeid is, voelde zeer bijzonder. Het heeft haar een gelaat gegeven dat ik nooit eerder gezien heb, een betekenis die vroeger iets abstract had, die nu concreter geworden is. Hetgeen zij betekend heeft voor de mensen in China was en is nog altijd bijzonder.

Deze ontmoetingen, aangevuld met de – voor mij – nieuwe ontdekkingstocht naar Mgr Schraven, van de andere martelaren van het Christendom waar we even getracht hebben in de voetsporen te treden, aangevuld met de zeer rijke en bijzondere kennismakingen met de gemotiveerde en zeer sympathieke groep van pelgrims, en finaal verrijkt met een hele brok cultuur en geschiedenis van dit bijzonder intrigerende land, maakt dat dit een reis is die ik nooit zal vergeten. Het was op alle gebieden een verrijking.’

Bijdrage 2 Johan den Ouden

Ik ben vooral met deze reis naar China meegegaan omdat de plaats waar Zr. Marie Adolphine heeft gewoond, gewerkt en is vermoord werd bezocht. Ik kom uit het dorp Ossendrecht waar Zr. Marie Adolphine is geboren. In ons dorp zijn we met een groep mensen steeds bezig om het verhaal van deze heilige zuster uit te dragen en te plaatsen in deze tijd. Deze pelgrimsreis heeft mij vooral nog maar meer geïnspireerd om verder te gaan met dit werk. Het was een ongelooflijke ervaring om ineens voor het zusterhuis te staan waar Zr. Marie Adolphine met haar medezusters heeft gezeten. Ik realiseerde me dat ik nu echt in haar voetstappen stond en dat was een geweldig moment. We liepen door de deur waar zij vaak ook in en uit is gegaan. In het zusterhuis zelf hebben de zusters die nu in het pand zitten een meditatieve ruimte ingericht waar de beeltenissen hangen van de 7 vermoorde zusters. Het is een heel rustige kamer waarin een serene stilte heerst. Ik heb het geluk gehad daar een keer helemaal alleen te zijn om het goed tot me door te laten dringen.

Wat me ook heel erg geraakt heeft is dat de zusters zeker niet vergeten zijn in China. Op het altaar in de kerk van Taiyuan staan de beeltenissen van alle martelaren die op 9 juli 1900 door de boksers zijn omgebracht. Ik ging er naar toe met de gedachte dat er niets meer te vinden zou zijn en dan kom je hier terecht. Wat een ongelooflijke ervaring.

Dat was de gebeurtenis die veel indruk op mij gemaakt heeft maar de groep heeft dit ook. Een heel gemêleerd gezelschap met een heel verschillende achtergrond maar ook wel met een gemeenschappelijk doel. De martelaren opzoeken. Samen hebben we er een geweldige reis van gemaakt. Ik ben met een bijzondere club op reis geweest en waar ik nog vaak met veel plezier aan terugdenk.

Bijdrage 3 Cia Schraven

Mgr. Frans Schraven, was een heerneef van mijn grootvader. Op verzoek van mijn grootvader heeft Mgr. Schraven in 1925 , bij zijn bezoek aan Nederland, de net gebouwde kerk van Broekhoven II in Tilburg ingewijd. Daarbij heeft Mgr. Schraven een Chinese kelk geschonken. Mijn vader Johan Schraven ontmoette de bisschop Schraven bij dat bezoek, hij was pas 5 jaar, hij wist het zich goed te herinneren.

 

Op de foto ik met mijn broer Theo bij het beeld
van Mgr. Schraven bij de kerk van Zhengding.

Mijn vader is veel later begonnen met een archief over de geschiedenis van bisschop Schraven. Het archief is later – via Vincent Hermans en mijn zus Marja Schraven – aan de Mgr. Schraven stichting overgedragen.

Een religieus kruisje – ook uit China meegebracht door Mgr. Schraven – , droeg ik bij de dienst in de kerk van Qiaozhai, waar de herdenking werd gevierd van de 80 jaar geleden vermoorde bisschop Schraven en zijn metgezellen. Mijn vader was op deze wijze dicht bij mij. En heel bijzonder, mijn broer Theo Schraven was er ook. Hij was in de periode van onze pelgrimsreis, met een QiGong groep in de bergen van China, ongeveer 100 kilometer van Zhengding. Deze groep, tezamen met de familie van de Chinese QiGong docent en twee dorpsgenoten, was ook aanwezig bij de herdenkingsdienst.

Op het seminarie in Zhengding, het terrein waar Mgr. Schraven vaak kwam, kregen de wij – pelgrims – een hartelijke ontvangst. Ook hebben wij een bejaardenhuis bezocht, met 'homeless ouderen', die niet door hun kinderen worden verzorgd en lichamelijk en geestelijk achteruit zijn gegaan. 'Jinde' organisatie (Caritas China)ondersteunt dit huis.

De inspirerende samenkomst met aartsbisschop van Shanxi. Hij zorgde voor een belangstellende uitwisseling met onze pelgrims. De aartsbisschop had een 'open mind', in die zin dat hij zegt dat hij ook weleens boos kan worden en dat hij dat reflecteert met mede geloofsgenoten. De gids Zr. Gaby, verbonden aan Verbiest stichting in Leuven, was een zeer proactieve reisleidster. Een vraagbaak voor de pelgrimsreizigers. Ik en mijn partner Henk vonden, met haar doorzettingsvermogen, het Drakenscherm in de verboden stad van Beijing. Gaby bestelden voor ons de lunch en het avondeten, met locale gerechten, het was werkelijk telkens een feest, entertainment met dansende Chinese vrouwen, Freestyle dansen, goed verzorgd in typische Chinese restaurants. Samen dineren met de bisschop was een belevenis, de rijstwijn, soms 20 jaar oud, werd rijkelijk geschonken. (zie foto)

De bezienswaardigheden,zoals het Olympisch Stadion, de Yuganggrotten, met de 5400 boedha's, de Chinese Muur en de tempels waren zeker ook hoogtepunten. Verbroedering was er als Chinezen met ons op de foto wilden. Veel steden gezien met miljoenen mensen en hoge torenflats, veel in aanbouw.

Uit het vliegtuig op de terugweg kijk ik naar beneden, we vliegen over Mongolië, onherbergzaam landschap, met rivieren, erosie, sneeuw en piepkleine dorpjes. Het is daar waar de Lazaristen het eerst zijn neergestreken.

Wat mijn pelgrimsreis zeker heeft verdiept en verbreed zijn de fascinerende verhalen van de reisgenoten, Franciscanen, Piet Bots en Rob Hoogenboom. Bijzonder dat in de kathedraal in Xinjiang een 87 jarige man aanwezig was die zich– als jongentje – de Franciscaan Pessers nog herinnerde. We liepen tussen de heuvels en de maïsvelden met Chinese dorpsgenoten naar een houten kruis in het platteland. Daar zou de Franciscaanse pater van Heel zijn begraven. We zingen en bidden. Het was zo mooi. Onze schoenen waren met rode aarde geplakt.

Johan den Ouden, was op zoek naar de verhalen van Kaatje Diericks uit Ossendrecht, zuster Adolphine, waar zij in China heeft geleefd en wat zij heeft achtergelaten. Het simpel meisje legde in 1898 haar geloften af en ging met zeven andere zusters naar Taiyuanfu gegaan om voor 200 weesmeisjes te gaan zorgen. Ze maakt een lange bootreis van 40 dagen vanuit Marseille naar Tai-yuan-foe. Ik zag de emoties die hem te weeg brachten, de contacten met de religieuze zusters daar en ik vond het fijn dat hij dat met ons heeft gedeeld en ik kon helpen met foto's maken en Johan te volgen naar zijn zoektocht. De relikwie, een stukje hout van de bedstee uit het geboortehuis van Adolphine, werd overhandigd aan de bisschop.

Luc Vos was samen met zijn broer op zoek naar de verhalen van de Heilige zuster Maria Amandina. Het was zeker een fijn stel jonge sprankelende Vlaamse jongens.

foto’s Cia Schraven