NIEUWSBRIEF
'MGR. SCHRAVEN EN GEZELLEN'
jaargang 7 nummer 29, februari 2014
Uitgave van de 'Mgr. Schraven Stichting'

terug naar de inhoudsopgave

kinderen aan het werkBij binnenkomst van de gedenkkapel in Broekhuizenvorst valt meteen op hoe een van de schilderijen van de martelaren geen gezicht heeft. Het gaat om de oud-officier van het keizerlijke Hongaars-Oostenrijkse leger Antoon Biszkupits die bij de gevangenneming van bisschop Frans Schraven moedig voor hem opkwam. Hij was in Chengtingfu om het orgel in de kathedraal te stemmen/repareren en kon vanwege het oprukkende Japanse leger niet terug naar Peking.
De afgelopen jaren is op verschillende manieren geprobeerd zijn familie in Bratislava (Slowakije) te achterhalen. Zonder succes. Totdat begin januari ineens een mail binnenkomt bij de Mgr. Schraven Stichting van een persoon die op Google op zoek is geweest naar zijn familie. Wat een verrassing om de naam van zijn oudoom aan te treffen op de website van de Mgr. Schraven Stichting. Snel volgt er contact en enkele kinderen aan het werkdagen later komt er een foto binnen van de knappe jonge militair Antoon. Het mailcontact krijgt een vervolg in een persoonlijke kennismaking met de afzender van de mail de heer Jef Szekér.

Bij het openen van de deur klinkt het meteen: 'Dit is een bijzondere ontmoeting'. Ja wederzijds. In de deuropening staat een sympathieke en innemende persoon. En hij spreekt zowaar Nederlands, want hij woont nota bene in België! Hoe dat zo kan legt hij meteen uit. Zijn oma is een zus van Antoon. Zij trouwde en woonde in Boedapest (Hongarije). Na de Eerste Wereldoorlog worden Hongaarse kinderen op vakantie naar België gestuurd. Drie van haar kinderen komen zo in Lier terecht in verschillende gezinnen. Als haar man op zeer jonge leeftijd sterft en zij met vijf kinderen achter blijft van wie de jongste 1,5 jaar is, wordt besloten dat de drie kinderen in België in pleeggezinnen worden opgenomen. Later krijgen ze de Belgische nationaliteit. 'Moeder is in de dertiger jaren twee keer in België op bezoek geweest bij gelegenheid van de plechtige communie van een van haar kinderen'. 'Tot de zestiger jaren was er enkel contact per brief tussen België en Hongarije. Daarna zijn de bezoeken over en weer mogelijk, zij het eerst met de nodige moeilijkheden'. Bij een van die gelegenheden toont een oudoom een kaartje van Antoon uit China. Van familie in Slowakije weet de gast al helemaal niets. Hij toont zich uitermate verbaast in het archief van de Schraven Stichting te ontdekken dat zijn oma meer broers en zussen heeft gehad dan alleen Antoon en twee zussen. 'In de familie was bekend dat oudoom Antoon naar China was vertrokken maar men meende dat hij naar Japan was gegaan en hoe hij gestorven was, bleef altijd een raadsel'. Er blijven nog veel vragen over: wat heeft oudoom Antoon in China gedaan tussen 1914 toen hij door het Japanse leger werd gevangen genomen en zijn dood in 1937 met bisschop Schraven. Is hij daar getrouwd geweest? Hoe dat te achterhalen. Is er iets te vinden in Chinese archieven? 'Ik heb vroeger voor Philips gewerkt en ben zeker 25 keer in China geweest. En dat er een monument staat waarop de naam van mijn oudoom gegraveerd staat. Had ik dat toen geweten!'. Er zijn nog een aantal oude foto's van familie in zijn bezit en die worden op de computer getoond. Mooie mensen met een uitstraling, gekleed in fraaie kleren van begin 20ste eeuw.

de heer Jef Szekér

Jef is verbaasd dat zijn oudoom wordt voorgedragen voor een zaligverklaring. Hij laat zich uitvoerig informeren over het dossier voor de zaligverklaring dat onlangs is afgesloten.
Natuurlijk gaat hij de gedenkkapel in Broekhuizenvorst waarin ook zijn oudoom herdacht wordt bezoeken, maar eerst wil hij zijn broers en zussen in België laten weten wat hij tijdens het bezoek allemaal gehoord heeft. Bijna teveel om te bevatten. En misschien kan toch nog familie in Slowakije worden opgespoord… Opnieuw kun je verbazing op zijn gezicht te lezen als hij hoort dat het stripboek van de hand is van een Belgische striptekenaar en nog wel in Turnhout gedrukt, waar hij woonachtig is.
Gewapend met de nodige stripboeken en documenten wordt afscheid genomen. Werkelijk een wonderlijke ontmoeting.

Kunstenaar Jan Haen toont zich meteen opgetogen dat hij eindelijk het portret van Antoon Biszkupits kan afmaken. Eindelijk krijgt het schilderij in de gedenkkapel van de gezichtloze Antoon een gezicht.