terug naar inhoudsopgave

zaligverklaring mgr. Schraven en gezellen

Regelmatig komt de vraag: 'Hoe staat het toch met het zaligverklaringproces?' Daarover valt het volgende te melden: Begin januari 2014 werd in Panningen door de bisschop van Roermond het proces in Nederland afgesloten en het dossier van 1860 pagina's verzegeld naar Rome gestuurd. Daarna volgde het lange wachten. In Rome kwam het dossier te liggen op de stapel van 'binnengekomen post'. Na een jaar kreeg een medewerker van de

'Congregatie van de Heiligen' de opdracht het dossier te openen en te controleren of alles volgens de gangbare regels was uitgevoerd. Na weer een jaar sijpelden de eerste berichten binnen dat er problemen waren. Begin dit jaar (2016) kwam de officiële berichtgeving daarover binnen. Er moesten wijzigingen worden aangebracht en daarvoor moest het moederdossier, verzegeld in de kluis van de bisschop van Roermond, weer worden geopend. De bisschop was daartoe bereid, maar wenste eerst een officiële toestemming van Rome om dit te kunnen doen. Toen deze eindelijk binnen was, kon de gevraagde wijziging worden aangebracht. Een klus die maanden duurde en opnieuw veel inspanning vroeg. Op vrijdag 30 september werd het gereorganiseerde dossier opnieuw ten huize van de bisschop van Roermond verzegeld. Op maandag 3 oktober werd het dossier in Den Haag afgeleverd bij de nuntiatuur (de ambassade van het Vaticaan) om per diplomatieke post naar Rome te worden gestuurd.

Wat was het probleem?

Rome heeft zeven talen uitgekozen, waarin een dossier moet worden aangeleverd. Men kan niet verwachten dat medewerkers alle talen kennen. Voor dit dossier werd gekozen voor de Franse taal. Alle documenten werden in het Frans vertaald. Verder vraagt Rome dat er twee dossiers worden aangeleverd: één met alle bronmateriaal in welke taal ook (zoals in dit geval Chinees, Japans, Pools, Slowaakse, Nederlands enz.) En daarnaast één dossier waarin de niet-geaccepteerde talen (zoals zojuist vermeld) vervangen zijn door de vertalingen in het Frans. In het dossier dat in 2014 naar Rome werd gestuurd waren alle talen opgenomen en door elkaar. Achteraf blijkt dat de samenstellers van het dossier onjuist waren geïnformeerd over de werkwijze. In juli jl. kwam er speciaal een deskundige uit Rome over om de juiste informatie te geven. Zeer spijtig allemaal. En nu maar afwachten of het dit keer correct wordt bevonden.

En hoe nu verder?

Het is te hopen dat er nu niet opnieuw jaren moet worden gewacht. Mocht alles worden goedgekeurd, dan wordt er een historicus aangesteld die het hele dossier moet gaan bewerken tot een einddossier. De historicus moet op basis van alle bronmateriaal een eindtekst gaan schrijven met als hoofdmoot beantwoording van de volgende vragen:

1. Wat is de historische context van de moord op bisschop Schraven en gezellen?
2. Zijn zij daadwerkelijk vermoord?
3. Zijn zij daadwerkelijk martelaren?

De kunst is om iemand te vinden die tijd en deskundigheid heeft om dit karwei te klaren. Mocht iemand gevonden worden en er fulltime aan kunnen gaan werken, dan is hij daar zeker een jaar mee bezig.

Als het einddossier klaar is, moet het worden goedgekeurd. Vervolgens worden er 100 exemplaren van gedrukt en als boek ingebonden. Het gaat naar een leescommissie van bisschoppen en kardinalen die hun eindoordeel moeten geven over wel of geen zaligverklaring. Als hun oordeel binnen is, kan de 'Congregatie van de Heiligen' aan de slag en de paus vragen over te gaan tot de zaligverklaring.

Er is nog een lange weg te gaan.

Volg het proces in Rome:

Er bestaat een website waarop precies te volgen is, hoever het staat met het zaligverklaringproces in Rome. http://newsaints.faithweb.com/martyrs/China4.htm Met dank aan de heer B. Leyten uit Utrecht voor de tip. Er staat helaas een fout in. De aanvrager is niet de Mgr. Schraven Stichting, maar de Nederlandse Provincie van de Congregatie van de Lazaristen in Panningen.