getuigenissen over het thema: brief aan bisschop Frans Schraven
Frans, die afschuwelijke dag van 9 oktober 1937
staat in mijn hart gegrift.
De zoveelste vluchtelingenstroom in je leven in China.
Dit keer oorlog met Japan.
Allen welkom op jouw enorme kerkterrein.
Duizenden als haringen in een ton.
Jij dagenlang in een kelder met vluchtelingen.
Granaten vliegen over jullie heen, vallen neer.
Na de verovering van de stad die commandant met de eis:
200 vrouwen als seksslavinnen voor de soldaten.
Jij weigert resoluut. Emoties laaien hoog op.
Er wordt met de vuist op tafel geslagen.
Jouw woorden: 'Over mijn lijk',
gevolgd door die woedende,
Japanse onheilspellende woorden: 'Eerder dan je denkt'.
Gezichtsverlies bij de Japanse commandant vraagt om wraak.
Die volgt 's avonds:
Een bende komt de eetzaal binnen.
Jij, als eerste geblinddoekt en geboeid.
Met de andere acht Europeanen weggevoerd.
Ook die jonge Gerrit Wouters uit Breda en
Antoon Geerts uit Oudenbosch.
Buiten op de vrachtauto een ruilhandel met hoge inzet:
'Jullie vrijheid voor 300 vrouwen'.
Je speelt hoog spel,
op het scherp van de snede,
met de strop om jouw nek, jullie nek.
Krachtig jouw stem: 'Neen'.
Kende je geen angst, geen paniek?
Je doodvonnis is geveld, de wraak afgrijselijk.
De brandstapel wacht aan de voet van de pagode.
Dat bloedstollend tafereel:
jullie buik doorboord met bajonetsteken,
overgoten met benzine levend het vuur in.
Er staat: 'Jij als laatste'.
Die weeklacht : 'Mijn God, mijn God'.
Was jij het Frans. Schreeuwde jij dit in uiterste wanhoop?
'God, breek de hemel. Kom te hulp'?
En dan de stilte, alleen geknetter van vuur.
Alle negen geslachtofferd op het altaar van de wraakzucht.
Jullie dood bracht leven voort.
Een Pasen volgt na jullie Goede Vrijdag:
Alle vrouwen onaangeraakt.
Hún vrijheid, gewassen in jullie bloed.
Zíj leven, júllie dood.
............
Frans, jouw heldenmoed grijpt me aan,
raakt me diep, ontroert me, maakt me stil.
Jouw verzet tegen 'geweld tegen vrouwen'.
Alleen... hoor je diep in mij die verzuchting:
waren er in samenleving én kerk,
maar méér als jij, als jullie.
Onze wereld schreeuwt om mensen
als jij, als Gerrit Wouters, Antoon Geerts en Jan van Heel.