Drie nieuwe bestuursleden stellen zich voor

Lau Engels (1944). Mijn opleiding - gymnasium (Rolduc-Kerkrade), filosofie en theologie (Heerlen, Roermond) en specialisatie Liturgische Wetenschappen (Rome, Leuven) - heb ik afgesloten met het behalen van het doctoraal examen (licentiaat) in genoemde discipline. Mijn pastoraal werk daarna heeft zich afgespeeld in meerdere settingen: als basispastor in verschillende parochies en als geestelijk verzorger in het categoriale pastoraat: voor somatische en psychogeriatrische patiënten in verpleeghuizen, voor bewoners van bejaardenhuizen en tenslotte voor mensen met een verstandelijke handicap. Sinds mijn pensionering werk ik als pastor-vrijwilliger in een Zorgcentrum in Geleen, waar ik bewoners bezoek en diensten leid.

Indertijd als pastor voor geestelijk gehandicapten heb ik goed contact onderhouden met collega-pastor Vincent Hermans. Via hem heb ik het verhaal over het leven en de dood van mgr. Schraven leren kennen. Verder door literatuur over hem te lezen, de permanente tentoonstelling in de kerk van Broekhuizenvorst vaker te bezoeken, twee maal de herdenkingsdienst in oktober met Vincent voor te bereiden en met mijn gregoriaanse Schola Sanctus Michael op te luisteren en tenslotte in het Missiehuis van de Lazaristen in Panningen over zijn levensverhaal te horen.

In tegenstelling tot de meeste bestuurders bestaat voor mij dus geen familieband met Mgr. Frans Schraven. Dit helemaal in de zin van Vincent die mij schreef dat 'het initiatief voor de Stichting indertijd door familieleden is genomen, maar dat het nu veel breder moet getrokken worden'.

Mijn taak binnen het bestuur zie ik vooral als ondersteuning op theologisch en liturgisch vlak, maar ook als contactpersoon vanuit het bestuur met Marja Grim inzake de voortgang van de zaligverklaring van mgr. Schraven en gezellen en natuurlijk voor alle andere zaken die zich aandienen.

Cia Schraven (1953). Ik ben mijn loopbaan begonnen als bezigheidstherapeute in een psychiatrisch ziekenhuis en zorgcentra. Ik was lange tijd werkzaam bij de rechtbank in Den Haag in verschillende functies, de laatste als gerechtssecretaris en mediationfunctionaris. Daarnaast ben ik MfN-mediator. Vanaf 2010 ben ik mediator-vrijwilliger bij de organisatie Bemiddeling & Mediation te Den Haag. Nu ben ik met pensioen. Frans Schraven, was een heer-neef van mijn grootvader - de Tilburgse Schraven tak - . Op de foto bij de kerk Zhengding draag ik het religieus kruisje uit China dat Mgr. Schraven meebracht naar Nederland.

Lukas Schraven (1988). Ik ben de jongste zoon van Harry Schraven (voorzitter Mgr. Schraven Stichting) - de Limburgse Schraven tak -. Mijn vader heeft mijn interesse gewekt voor de Mgr. Schraven Stichting. Het beschermen van degenen die bescherming behoeven, onderdeel van het gedachtegoed van Mgr. Schraven, raakt mij als jonge vader van twee dochters. Het handelen hiernaar is zeker ook nu het Coronavirus heerst actueel ter bescherming van de mensen met een zwakke gezondheid. Als het jongste bestuurslid hoop ik een nieuw, fris steentje bij te kunnen dragen binnen de stichting.